Nieuwsbrief april 2024
Weer of geen weer…
‘T is altijd schrijfweer. Als de regen met bakken uit de lucht komt, is mijn favoriete plek dichtbij de verwarming met een kop thee in mijn hand. En als het voorjaarszonnetje doorbreekt, verhuis ik het liefst met m’n schrijfboek naar de hangmat in de tuin. Wat is jouw favoriete schrijfplek?
In de workshops en trainingen combineer ik het binnen en buiten-schrijven. Wat een geluk hadden we met de voorjaarszon tijdens de mini schrijfretraite.. De training voor schrijfcoaches had daarentegen wat minder geluk met de weergoden, maar ook daar vonden we, tussen de buien door, een moment om naar buiten te gaan voor een schrijfopdracht.
Altijd schrijf-weer dus.
Schrijf je mee?
Nieuwsbrief oktober 2023
Ontspan jij op een meditatiekussen of doe je dat anders?
Ik ontspan als ik in een hoekje op de bank ga zitten met pen en papier in mijn hand. Dan kan ik in mezelf zakken en voel ik vaak na een aantal minuten schrijven alweer haarscherp wat er voor mij toe doet, waar het om draait of wat er nodig is.
Als ik echter op een meditatiekussen zit, dan voelt het vooral als ‘moeten’ en ‘doorzetten, want… nuttig’. Maar echt gelukkig word ik er (tot nu toe) niet van. Ik ben vooral bezig met ‘zitten’ en observeren wat er allemaal gebeurt in mijn hoofd. Als ik daarentegen schrijf, komen al die tetterende gedachten langzamerhand, via het papier, tot rust en komt er focus.
Schrijven is dus mijn manier van mediteren… lees verder
Nieuwsbrief augustus 2022
Intuïtief schrijven (of reflectief schrijven / expressive writing) heeft een helende werking. Als je regelmatig schrijft verbetert je gezondheid, het schrijven werkt helend en het kan van alles in gang zetten. Door je gedachten, je emoties op papier te zetten kan je perspectief veranderen en wordt helder wat er voor jou toe doet. Schrijven kan je enorm veel opleveren. En tóch is het soms lastig om tijd te maken om te schrijven en hier een ritme in te vinden.
Het goede nieuws is: het is zo eenvoudig om te beginnen…lees verder
Nieuwsbrief april 2022
Vroeger hield ik dagboekjes bij. Ik plakte er van alles bij om leuke herinneringen een plek te geven en vast te kunnen leggen. Nog altijd heb ik de neiging om bonnetjes en foldertjes te bewaren om ‘in te plakken’ in een plakboek dat ik nu niet meer heb. Vandaag betrapte ik mezelf er nog op, toen de folder van het Mauritshuis in mijn tas belandde. Ook hoorde ik mezelf “ja graag” zeggen toen de dame van de strandtent vroeg of ik een bonnetje wenste.
Inmiddels is schrijven voor mij zoveel meer geworden dan alleen herinneringen bewaren. Het helpt om weer bij mezelf te komen door gewoon maar wat te schrijven over alles wat er speelt. Ik krijg nieuwe inzichten, het geeft rust, richting, plezier en zo veel meer.
Jaren geleden ontdekte ik ook het schrijven met anderen. In het begin spannend natuurlijk. Maar door het laagdrempelige voorlezen (ALLEEN als jij dat wil en ALLEEN je geschreven tekst, zonder commentaar en zonder op elkaar te reageren) worden je eigen schrijfsels nog meer waarheid. Ondertussen kruisen aan de schrijftafel levens elkaar en is er een oprechte ontmoeting van mens tot mens. De sfeer die ontstaat is magisch te noemen. Na een schrijfsessie sluit ik dan ook steevast iedereen in m’n hart:-). Lees verder...
Nieuwsbrief november 2021
‘Van je af schrijven’. Schrijvend loslaten. Het past bij deze donkere dagen. Door te schrijven over je worstelingen, boosheid of verdriet kun je, waar je mee zit, (beetje bij beetje) loslaten of een andere plek in laten nemen. Je kunt dat bijvoorbeeld doen in de vorm van een brief of door je wekker op 8 minuten te zetten en een ‘sprintje’ te schrijven.
Let op: Neem daarna ook de tijd om aandacht te geven aan iets wat je verlangt of waar je dankbaar voor bent: ‘naar je toe schrijven’. Loslaten is lekker, maar zorg ook voor jezelf door goeie energie naar je toe te schrijven.
Nieuwsbrief februari 2021
Je weet vast hoe je goed voor jezelf kunt zorgen, maar kom je hier altijd aan toe? Heb je, net als ik, je eigen rituelen en ken je de tips: “maak een wandeling, bel een vriendin, neem een bad, maak een lekkere salade en ook: schrijf!”?
Ik start de dag vaak goed met een glas water, een gezond ontbijt, wat yoga oefeningen én ik probeer tijd te nemen om te schrijven. Dat laatste schiet er bij mij vaak bij in. Wat? Ja, echt. En dat terwijl ik wéét hoe goed het schrijven me doet. Herken je dit? Wie weet is het wekelijks Schrijf(v)uurtje ook wat voor jou. Zoals Yvette, een van de schrijfcoaches, het beschrijft: “het wekelijks Schrijfvuurtje is voor mij een zachte, lieve stok achter de deur, die ervoor zorgt dat ik in beweging kom”.
Nieuwsbrief december 2020
Schrijven kan!
De donkere dagen. Letterlijk en soms ook figuurlijk. In deze tijd zoek ik zo vaak mogelijk letterlijk het licht op. Overdag, maar ook door bijvoorbeeld een avondspeurtocht te maken langs alle kerstverlichting, een vuurtje te stoken en door plannen te maken bij kaarslicht, die ik dan natuurlijk opschrijf:-).
Schrijven kan alles wat lichter maken. Lees verder…
Nieuwsbrief oktober 2020
Thuiskomen met Schrijven. Regenbui, een wandeling in het bos en daarna voor de open haard met een schrijfboek. Klinkt als een perfecte zondagmiddag in de herfst. De komende tijd zijn er in het Schrijftuintje weer fijne activiteiten om jouw schrijfvuur aan te wakkeren. En om weer thuis te komen door te schrijven. Hopelijk zit er iets voor je bij. Lees verder….
Nieuwsbrief maart 2019
Retraite. Een mooi woord voor even pauze nemen. Even weg van het dagelijkse leventje. En een paar uren, dagen of weken vullen met veel stilte en rust. Wij deden het afgelopen weekend bij Hoeve Wetermans in Olst. Met 9 weduwes. Lees verder…
Nieuwsbrief november 2018
Tuurlijk. Schrijftuintje bij mij thuis aan de keukentafel is gezellig en huiselijk. Maar ik geniet ook zeker zoveel van al die plekken waar ik met het Schrijftuintje mocht zijn de afgelopen tijd. In de Bibliotheek van Utrecht met uitzicht op de Dom, De Utrechtse Kinderboekwinkel aan de oude gracht, het ANWB café op Vredenburg, Park Oog in Al en de moestuin natuurlijk.
Ja, plek is belangrijk. Zeker nu ik vanuit de opleiding ‘systemisch werk’ die ik volg, niet meer blanco naar plek in organisaties en familiesystemen kan kijken.
Schrijftuintje heeft een plek in mijn systeem. Maar de juiste plek voor de Schrijftuintje workshops heb ik nog niet gevonden. Dus strijk ik ondertussen neer op de mooie plekken die er zijn.
In 2019 bijvoorbeeld in de Theekoepel van Landhuis in de Stad (want…Mindfulness & Schrijven!) en met de retraite (!) bij Hoeve Wetermans in Olst. Ik kijk ernaar uit.
Nieuwsbrief oktober 2018
Op 12 oktober is er weer een Schrijftuintje Boost waarin je (weer) intuïtief gaat schrijven over wat er voor jou toe doet.
Het thema: Leven en Verlangen
De Schrijftuintje Boosts zijn losse workshops, die ik 6x per jaar aanbied. Je ervaart dan (weer) wat intuïtief schrijven voor je kan doen. Je krijgt speelse, creatieve schrijfopdrachten en er is altijd weer een ander thema. Zin om mee te schrijven? Dat kan, er is nog plek!
Het is van 9.30-12.00 uur, Oog in Al, Utrecht.
Nieuwsbrief augustus 2018
‘Schrijf je Rouw’ winter 2016
reportage van Anne Grietje Franssen
Een buiten-jezelf-doding noemt Miranda het. En tegen de kinderen zegt ze dat hij een ongeluk in zijn hoofd heeft gehad. Ze stonden op het punt naar Milaan te verhuizen: zij, haar Ronald en de twee meisjes. Tot de politie aan de deur stond: ze hadden hem dood gevonden. Geen enkel voorteken had dit scenario kunnen vermoeden.
Na de uitvaart kwam een vriendin aanzetten met een schriftje. Misschien, zei ze , helpt het om te schrijven. “Mijn man is dood”, wilde Miranda roepen. “Wat moet ik in hemelsnaam met een schriftje.”
Toch pakte ze het op. Niet meteen – het duurde weken. Of waren het maanden? De eerste periode was het een van-je-afschrijven. Schrijven om te overleven, om het hoofd boven water te houden. Maar met de jaren werd het een naar-je-toeschrijven. Schrijven om weer te beleven, herinneringen te maken. Met jezelf te integreren. Schrijven om weer heel te worden.
Nu geeft ze workshops vanuit haar ‘Schrijftuintje’ en zit Miranda met zeven vrouwen aan de huiskamertafel in haar doorzonwoning in Utrecht. Acht jonge weduwen, acht opengeslagen schriften. Het is donderdagochtend, de kinderen zijn naar school. De weduwen komen om te schrijven.
Hoeveel jaar? Is de eerste vraag die ze elkaar stellen. Vier. Twee. Zes. Nog geen één. Het is het getal dat verbindt. Dat het stadium van rouw ietsjes inzichtelijker maakt.
De eerste opgave: zet de datum op papier. Dat lijkt makkelijker dan het is. “Is het echt 2016?” vraagt Debby. “Ik schrijf nog steeds 2012 bovenaan elk document. Daar is de tijd gestopt met lopen.” De tafel knikt. Dat de klok doortikt terwijl het leven stilstaat – dat is maar moeilijk te bevatten.
Miranda legt de regels uit. “Ik geef een opdracht en daarna begint iedereen met schrijven.” Je schrijft intuïtief. Schrijven zonder oordeel, zonder dat het mooi of goed moet zijn. “Troepschrijven is toegestaan, is goed zelfs”, zegt de gastvrouw.
“Probeer een sprintje te schrijven, te schrijven zonder je pen van het papier te halen. Als we klaar zijn mag iedereen delen wat ‘ie heeft geschreven. Door het hardop uit te spreken gooi je de woorden als het ware het universum in. Maar je mag ook zeggen: ik pas.”
Dit is de derde keer dat Miranda zo’n bijeenkomst houdt. Elk seizoen een sessie. Bij mooi weer gaan ze naar haar moestuin en schrijven ze tussen de groenten.
“Stichting De Jonge Weduwe zorgt voor een lichtpuntje, een perspectief, in vele levens van jonge vrouwen en hun kinderen. Met de ‘schrijf je rouw’ workshops draag ik daar graag mijn steentje aan bij”, aldus Miranda.
“Maak de zin af”, begint Miranda de oefening. “Als puntje-puntje-puntje me nu zou zien, zou hij…” De vrouwen buigen zich over hun bladzijdes, tot Miranda het signaal geeft: de tijd is om.
“Zou hij trots zijn op hoe ik het gezin draaiende houd.”
“Zou hij bijna 40 zijn, die lieve Giorgio. Eindelijk geen jochie meer. Maar ik zal altijd jonger zijn dan jij schat, zou hij zeggen. En zo is het.”
“Zou hij het niet voor mogelijk houden zoveel jonge weduwen in zijn huiskamer te zien zitten. Maar hij hield van vlekken op de tafel, dus deze tranen mogen er wel bij.
“Hoe lang is het voor jou geleden”, vraagt gastvrouw Miranda aan de andere Miranda in de groep.
“Net vijf jaar. We gingen voor het eerst met z’n vieren op vliegvakantie, een all-inclusive naar Marokko. Op de laatste dag was het ineens klaar. De autopsie wees uit dat hij een virus op zijn hartspier had.
De jongste was zeven maanden en kreeg nog borstvoeding. Ik had een half pakje melkpoeder meegenomen, voor de zekerheid. Stel dat ik in het ziekenhuis zou belanden – dan zou mijn man de kleine tenminste kunnen voeden. Nu was ik het die de melkpoeder moest aanbreken. De borstvoeding stopte van de spanning.
Ik was 35. ‘Pas maar op, je haalt me nog een keer in’, zei hij grappend als ik jarig was.”
Het is weer tijd om te schrijven. “Toen ik puntje-puntje-puntje verloor…” Even alleen het geluid van de pennen op papier.
“Dacht ik: welke idioot heeft dit scenario verzonnen?”
“Verloor ik ook mijn jeugdliefde. De meest onbaatzuchtige, onvoorwaardelijke vorm van liefde.”
“Stokte mijn adem, zoals zijn adem was gestokt. Gebeurt dit echt? Midden in ons prachtige leven?”
Het is net een hechte groep vrienden, hoe ze daar met z’n achten zitten. Te schrijven, te delen, te luisteren. Terwijl de meesten elkaar voor deze donderdag nog niet kenden. De herkenning schept direct een band.
Sommige van de vrouwen durven voorzichtig aan een nieuwe lief te denken. Sandra is blij met de aandacht van leuke jongens op de dating-app Tinder. Met de meeste van hen chat ze alleen. ’s Ochtends pingelt haar telefoon onophoudelijk van de goedendagwensen die ze krijgt.
“Hoe werkt dat dan precies, die app?” Bianka gaat naast Sandra zitten. “Je moet eerst een Facebook-profiel aanmaken, en met dat profiel sta je dan op Tinder.” “Hoe weet je dan wat iemand doet, wie iemand is?” “Dat weet je niet. Je hebt alleen die foto, en de informatie hoe dicht iemand bij je in de buurt woont.”
Miranda kondigt een laatste opdracht aan. “Wat wil je van het komende jaar?”
“Een open hart. Misschien weer eens een keer paardrijden. Mijn huis opruimen.”
“Goed voor mijn kinderen zorgen. En voor mezelf.”
“Een nieuwe keuken. Wat vind ik dat spannend, zeg, zo’n grote beslissing nemen zonder hem.”
De schrijfsessie is op z’n eind. Vijf vrouwen vertrekken – ze moeten de kinderen uit school halen. Een groepje van drie blijft achter.
“Het werkt bevrijdend om gelijkgestemden te ontmoeten”, zegt Sandra. “Hier ben ik heel primitief mezelf.” Twee weken na de dood van haar man begon ze met schrijven. “Ik had geen woorden, alleen mijn schrift. Als iemand vroeg: hoe was de vakantie?, was mijn antwoord: wacht, ik zoek even het op.”
“Schrijven geeft kracht”, zegt Miranda. “Ik schrijf om tot mezelf te komen.”
“Het kan het altijd erger”, zegt Debby. “Ik herinner me die vliegramp in Tripoli waarin dat jongetje als enige de crash had overleefd. Op zulke momenten prijs ik me gelukkig met mijn zeven kinderen en twee kleinkinderen.”
“Wij zijn er nog”, zegt Miranda. “Wij kunnen nog iets maken van het leven. Het leven met de kinderen is zo intens, zo vol levenskracht. Zoals verdriet je naar de keel kan grijpen – zo kan geluk dat nu ook.”
Op 10 december 2015 geef ik een introductieworkshop ‘Schrijf je Droombaan’ speciaal voor werkzoekenden.
We mogen gebruik maken van de sfeervolle atelierruimte van Het Wilde Westen.
19 september 2015
Introductieworkshop Creatief Schrijven ‘Luisteren naar je Pen’.
Verrassend. Als blijkt dat er over SOA geschreven wordt. En dat ‘privacy’ en ‘trillerig’ best samen een verhaal kunnen maken.
19 augustus 2015
Sandra van Kolfschoten schreef een blog over de ‘Schrijf je Rouw’ zomer workshop. Over huppelend licht temidden van donker en zwaar. “Acht vrouwen. Collega Jonge Weduwes….” Lees verder…
5 juni 2015
Schrijven over groeien en bloeien. Met bijzondere mensen aan een picknicktafel in de moestuin. Dat zorgde voor verrassende verhalen en inspiratie.
We plukten madeliefjes die we, net als vroeger, aan elkaar hebben geregen, als een zomerse ketting. Zo deden we dat ook met onze verhalen. We hebben de woorden aan elkaar geregen en in een ‘rondeel’ vastgelegd. De rondeel zorgt ervoor dat wat we geschreven hadden heel krachtig werd. Het is alsof je een mantra voor jezelf schrijft. En dat allemaal op een gewone vrijdagochtend!
Probeer het zelf ook eens:
Rondeel: - Schrijf eerst 5 minuten over een zelfgekozen onderwerp. - Kies 2 zinnen die je opvallen uit de tekst die je geschreven hebt. - 2 zinnen = regel 1 en 2 van je rondeel. Regel 3 is een associatie hierop. Regel 4 = regel 1. Regel 5 en 6 zijn associaties op het voorgaande. Regel 7 en 8 = regel 1 en 2. - Klaar is je rondeel.